نظارت قضایی و صیانت از طبیعت؛ محور اصلی دستگاه قضا
رسیدگی‌ها بدون اطاله دادرسی
هیچ‌گونه اغماضی در کار نیست
مازندران این روزها صحنه‌ی تلاقی وجدان و قانون است؛ جایی که عدالت نه پشت میز قاضی، بلکه در دل خاک، میان جنگل‌های همیشه‌سبز و قلعه‌های کهن نفس می‌کشد. از دامنه‌های لفور تا ساحل رامسر، قانون با صدای بلند می‌گوید که زمین، تاریخ و اعتماد مردم قابل معامله نیست و هر وجب از خاک این دیار، پاسبانی می‌خواهد.
عدالت تا آخرین وجب خاک
در چمستان نیز ایمان حسن‌زاده دادستان این بخش، از تخریب ۲۰ بنای غیرمجاز در روستاهای توران‌کلا، رزک، جلیکان و سنگین‌ده خبر داد و افزود: تغییر کاربری بی‌رویه نه‌تنها اراضی را از بین می‌برد بلکه امنیت غذایی و آینده تولید را تهدید می‌کند.
وی از مردم خواست هرگونه تخلف در این زمینه را فوراً گزارش دهند تا مانع از تداوم تخریب اراضی کشاورزی شوند.
قلعه مارکوه رامسر زیر چتر عدالت
بر اساس نامه رسمی قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی که با تأیید وزیر به استاندار ابلاغ شد، تمامی مجوزهای ساخت‌وساز و آرای صادرشده از کمیسیون‌های ماده ۵ و ۱۰۰ شهرداری، در صورت مغایرت با ضوابط حفاظتی، باطل اعلام شد.
بهمن سام‌خانیان دادستان شهرستان رامسر که بیش از یک‌سال و نیم پیگیر این پرونده بود، با استناد به حقوق عامه، دستور توقف کامل عملیات و خودداری شهرداری کتالم و ساداتشهر از هرگونه همکاری اداری را صادر کرد.
اعتراض گسترده فعالان فرهنگی و اجتماعی نسبت به تهدید منظر طبیعی و تاریخی قلعه، زمینه‌ساز این اقدام شد؛ اثری که قرن‌هاست نماد هویت تاریخی رامسر محسوب می‌شود.
حسین ایزدی مدیرکل میراث فرهنگی مازندران نیز با تأکید بر ممنوعیت مطلق هرگونه ساخت‌وساز در عرصه و حریم آثار تاریخی گفت: دارابودن مجوز پیشین مجوز تجاوز به میراث نیست؛ هر ساخت‌وسازی که به اصالت اثر آسیب بزند، فاقد اعتبار است.
این تصمیم قاطعانه، به‌عنوان نمونه‌ای از همگرایی نهادهای قانونی و مردمی در حفاظت از تاریخ مازندران، برگ زرینی در کارنامه‌ی عدالت قضایی استان محسوب می‌شود.
به گزارش بلاغ؛ امروز مازندران، صحنه همزمان دو جهاد است؛ یکی در محاکم قضایی برای استحکام قانون و دیگری در دل طبیعت برای صیانت از زمین؛ هر دو جهاد، ریشه در یک باور دارند: عدالت، اگر بر خاک و درخت و دل مردم جاری شود، جامعه را زنده نگاه می‌دارد.
عملکرد دستگاه قضا نشان می‌دهد عدالت دیگر در پشت درهای بسته تعریف نمی‌شود؛ عدالت به میان مردم آمده، در خیابان‌ها، در مزارع و حتی در خانه‌های روستایی. قانون، در کنار مردم ایستاده تا نه در کتاب‌ها، که در زندگی جاری باشد.
مازندران شاهد فصلی تازه از پیوند قانون و وجدان است؛ فصلی که در آن، عدالت نه در کاغذ و حکم، که در صیانت از جنگل، زمین و قلعه‌های کهن جلوه‌گر می‌شود. این‌جا، قانون بوی خاک می‌دهد و عدالت، صدای مردم را در دل تاریخ بازتاب می‌دهد.
در پایان، شاید بتوان گفت: در سرزمینی که خاک و عدالت هر دو ارزشمندند، دستگاه قضا بر فراز قله‌ای ایستاده است؛ قله‌ای که از آن، هم می‌توان گستره‌ی سبز جنگل‌ها را دید و هم افق روشن قانون را. این‌جا، عدالت فقط یک حکم نیست؛ نفسی‌ست که در دل طبیعت و جامعه می‌وزد.
انتهای خبر/
