به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “بابلسرخبر” به نقل از تسنیم، در یک هفته گذشته، مجموعه‌ای از اتفاقات خبرساز حول محور الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت و رسانه متبوع او رخ داد؛ از اظهارات او دربارهٔ پیامی که به‌گفته‌اش از سوی رهبر معظم انقلاب درباره ناهنجاری‌های اجتماعی به دولت رسیده است تا تیتر روزنامه اعتماد در تاریخ 29 آبان درباره خبر دروغ ارسال پیام به آمریکا از طریق ولیعهد عربستان!

حضرتی هفته گذشته در مصاحبه‌ای اعلام کرد که ابلاغیه‌ای از سوی رهبری درباره ناهنجاری‌های فرهنگی و اجتماعی از جمله مواردی مانند «برهنه‌نمایی» به دولت رسیده است و محتوای کلی آن را به‌صورت عمومی بیان کرد.

سخن گفتن درباره پیام رهبر انقلاب، بدون تولید متن رسمی و دقیق و اشاره به آن از سوی یک مقام وابسته به دولت آن هم به‌صورت ناقص و ناپخته، به‌نوعی تلاش به بازنمایی تصویری از اختلاف یا چندصدایی در مدیریت کشور بود و  فضای تأویل و برداشت‌های متناقض را باز کرد.

اگر تعمدی هم در اعلام این نامه نبوده باشد، باز هم شتابزدگی و ناشیانه عمل کردن موجب سوءاستفاده رسانه‌های ضدایرانی شد درحالی که این نامه بیشتر معطوف به عدم انجام وظیفه مسئولان در مسئله حجاب و ناهنجاری‌های اجتماعی بوده است.

همچنین انتشار تیتر درشت “میانجی‌گری بن‌سلمان؟” در روزنامه اعتماد و ایجاد جو خبری درباره نامه پزشکیان به ولیعهد عربستان درحالی صورت گرفت که حضرتی به‌عنوان رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت از محتوای نامه آگاه بوده و می‌دانسته است درخواستی مبنی بر وساطت بین ایران و آمریکا در آن مطرح نیست و محتوای آن پیرامون حج بوده است.

آیا رسانه‌ای که نزدیکی ساختاری و نهادین به مسئول اطلاع‌رسانی دولت دارد، باید در موضوعات بسیار حساس سیاست خارجی چنین گزاره‌هایی را با تیتری بزرگ منتشر کند؟

تداخل نقش رسانه و مسئولیت دولتی!

وقتی مدیر یک رسانه، هم‌زمان مسئول رسمی اطلاع‌رسانی دولت باشد، هر اخبارِ جنجالی که آن رسانه کار کند، احتمالاً با اتهام تعارض منافع یا جهت‌دار بودن همراه می‌شود؛ این موضوع به‌ویژه در مسائلی که حساسیت امنیتی یا سیاست خارجی دارند، می‌تواند باعث آسیب به قابلیت اعتماد عمومی شود.

پیامدهای عدم‌هماهنگی با منابع رسمی و  انتشار روایت‌هایی که بعداً از سوی مسئولان ارشد تکذیب می‌شود، مانند تکذیب آیت‌الله خامنه‌ای درباره ارسال پیام به ترامپ در سخنرانی پنجشنبه‌شب (6 آذر)، نه‌تنها اعتبار رسانه مذکور را زیر سؤال می‌برد، بلکه اعتماد به کانال‌های رسمی دولت را نیز تضعیف می‌کند.

در شرایطی که کوچک‌ترین خطای خبری می‌تواند پیامدهای بزرگ سیاسی ایجاد کند، داشتن سازوکارهای منسجم برای تولید و انتشار پیام، یک ضرورت حیاتی برای دولت پزشکیان است چراکه مجموعه این اتفاقات به ضعف در هماهنگی پیام‌های دولتی و نبود خط‌مشی واحد در مدیریت لحظات حساس منجر می‌شود.

انتهای پیام/