به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “بابلسرخبر” به نقل از فارس، نگاهت که به پهنهٔ اطلسی و بی‌نهایت خلیج همیشه فارس می‌افتد، تازه دلیل آن همه حسادت و کینه‌توزی رسانه‌ها را در به کار بردن لفظ جعلی «خلیج عربی» به جای «خلیج فارس» می‌فهمی. تازه درک می‌کنی که حکام کشورهای کوچولوی حوالی خلیج فارس، چقدر حرص می‌خورند که این خلیج پهناور، به نام نامی ایران «فارس» و «پرشیا» خوانده می‌شود.از آن طرف هم غربی‌ها، چند سالی است که در رسانه‌هایشان لفظ «خلیج» را جایگزین «خلیج فارس» کرده‌اند و از سوی دیگر، وجودش را ندارند که مدام با «خلیج عربی» گفتن برای خودشان در مقابل شیر ایران دردسر بسازند.اما از تمام این «خلیج»گفتن‌ها چه سود، وقتی خود آمریکایی‌ها روی سنگ گور سربازان متجاوزشان نوشته‌اند «خلیج فارس» و انگلیس در نقشه‌های چندصدساله‌اش آن را به همین نام ثبت کرده است؟!بیایید نگاهی بیندازیم به این پارهٔ تن ایران در رسانه‌ها؛ این نیلگون همیشه فارس که رسانه‌های غربی، عبری و عربی، زبان بخیل و حسودشان نمی‌چرخد که «فارس»اش را بگذارند کنارش!
فقط یک خلیج فارس با شرایط اوکازیون موجود است!
خلیج فارس گذشته از منابع غنی از گونه‌های گیاهی و جانوری، یکی از بزرگترین منابع نفت و گاز جهان است. همین آبی وسیع که چشم‌نوازی‌اش برای ما معمولی‌ها جذاب است و وقتی می‌بینیمش عرق ملی میهنی‌مان فوران می‌کند، به قول «مؤسسهٔ واشنگتن» حدود ۶۰ درصد از ذخایر نفت و ۴۰ درصد از ذخایر گاز طبیعی جهان را در دل خود جای داده است.همین نفتی که کل دنیا درگیرش هستند و برایش جنگ و خونریزی راه می‌اندازند، روزانه ۱۸ میلیون بشکه‌اش از همین تنگهٔ هرمز خودمان صادر می‌شود؛ و این عدد که مؤسسهٔ واشنگتن اعلام کرده، یعنی ۴۰ درصد از نفت تجارت‌شده در جهان!از بار ژئوپلیتیکی ماجرا دیگر بگذریم که با یک جست‌وجوی ساده در همین گوگل (که بعداً به آن هم می‌رسیم) می‌بینیم که فقط تهدید به بستن تنگهٔ هرمز، لرزه بر اندام چه چرچیل‌هایی انداخته است.همین رسانه‌ها همیشه خلیج فارس را نقطه‌ای کلیدی در رقابت‌های ژئوپلیتیکی بین قدرت‌هایی مثل آمریکا، چین و روسیه دانسته‌اند.وقتی رزمایش مشترک دریایی بین ایران، چین و روسیه در حوالی تنگهٔ هرمز با نام «کمربند امنیت دریایی ۲۰۲۵» در حال برگزاری بود، آسوشیتدپرس ابراز نگرانی می‌کرد که حالا چرا، که تنش‌ها بین ایران و آمریکا بالا گرفته؟! آنجا چرا، که در اطرافش حوثی‌ها به کشتی‌های تجاری ما حملات مشکوک کرده و آنها را متوقف کرده‌اند؟!بعد هم با دلخوری نوشته بود که در زمان رزمایش، عملکرد GPS با اختلال چندین ساعته مواجه شده و خدمه را مجبور کرده از روش‌های ناوبری پشتیبان استفاده کنند!
اینجا تا ابد «خلیج فارس» است، حتی اگر «عربی» صدایش کنند!
از سالیان دراز قبل این پهنهٔ نیلگون «خلیج فارس» بوده و «خلیج فارس» هم هست و خواهد ماند. اما ما هم بلدیم از روی دست مدعیان «فکت»، سند بیاوریم که زبانشان بسته شود.نمونه‌اش همین چند ماه پیش که «گاردین» درآمد که «ایران در اختلاف بر سر مالکیت جزایر به نقشه‌های قرن نوزدهم بریتانیا استناد می‌کند!» نقشه‌هایی که بیش از ۱۳۰ سال پیش به دستور وزیر امور خارجهٔ وقت بریتانیا تهیه شده بودند و نشان می‌دادند که بریتانیا هم مالکیت سه جزیرهٔ راهبردی در ورودی آبراه حیاتی تنگهٔ هرمز را از آن ایران می‌دانسته؛ و طبیعتاً پهنهٔ آبی اطرافشان هم «خلیج فارس» است، نه چیز دیگری! جالب‌تر اینکه منطقه‌ای که امروز «امارات متحدهٔ عربی» خوانده می‌شود، در این نقشه‌ها «ساحل دزدان دریایی» نام داشته است!اما «گوگل» این حرف‌ها سرش نمی‌شود. از «نقشه»اش بگیر تا «ترجمه»اش! گوگل‌مپ و گوگل‌ترنسلیت در این ماجرا بسیار موذیانه و منفعت‌طلبانه عمل کرده‌اند. اسمش را هم گذاشته‌اند «بی‌طرفی» و «احترام به احساسات ملی کاربران» برای جلوگیری از درگیر شدن در مناقشات ژئوپلیتیکی!روش کارش هم این است که کاربران در کشورهای عربی حاشیهٔ خلیج فارس، در نقشه نام «Arabian Gulf» (خلیج عربی) را مشاهده می‌کنند؛ و کاربران در سایر نقاط جهان، مانند بریتانیا و فرانسه، نام «Persian Gulf» (خلیج فارس) را می‌بینند. در ترجمه هم «the Gulf» به زبان عربی می‌شود «خلیج عربی» و به زبان فارسی می‌شود «خلیج فارس».و به این ترتیب گوگل به سادگی با ژست مصلح اجتماعی، به تمامیت ارضی ایران بی‌حرمتی می‌کند.
خلاصه اینکه ماجرای «خلیج آمریکایی» خوانده شدن «خلیج مکزیک» توسط ترامپ و ادعای مالکیت آن توسط آمریکا، اگر برای آن‌ور آبی‌ها یک چالش بزرگ و جدید و عجیب است، برای ما ایرانی‌ها یادآور خاطرهٔ بانمکی است از پشه‌ای که روی تن شیری غران نشست و گفت «اگه سنگینم پا شم!»
اسم و زبان را دست کم نگیرید
اما برویم سر وقت موضوع اسم و زبان و هویت! بعضی‌ها فکر می‌کنند کلمه‌ها اگر به زبان دیگری بروند و طور دیگری تلفظ بشوند طوری نیست. شاید در شرایط عادی واقعاً هم طوری نباشد! اما در شرایط فعلی که هر کف‌دست سرزمین جداشده و ادعای استقلال‌کرده‌ای می‌شود مدعی، این موضوع نباید کوچک انگاشته شود.فرماندهٔ این نگاه و سمبل این هوشیاری، امروز رهبر گرانقدر انقلاب هستند که تعصب خاصی به خلیج فارس دارند. ایشان می‌فرمایند جزایر خلیج فارس باید با نام اصلی‌شان خوانده شوند؛ مثلاً جزایر بنی‌فارور را «فاروران» یا «فارورگان» باید نام برد؛ یا جزیرهٔ «ابوموسی» را باید با نام اصیلش یعنی «بوموسو» خواند.از نگاه رسانه‌ای، این دقت و حساسیت، نوعی مقاومت فرهنگی و زبانی در برابر تغییر هویت تاریخی مناطق ایرانی است و تقابل با عرب‌سازی آنها.پیام رسانه‌ای‌اش هم برای مردم ایران، هویت‌سازی و انسجام ملی است؛ و برای خارجی‌ها، یک موضع‌گیری قاطع ژئوپلیتیکی در برابر عرب‌سازی جغرافیای منطقه‌ای و اقدامات نمادین کشورهای عربی.یعنی رهبر انقلاب، در جایگاه یک دیده‌بان هوشیار و آگاه، رسانه‌ها را تشویق می‌کنند که از زبان به‌عنوان ابزار مقاومت نرم، استفادهٔ مؤثرتری کنند و با استفادهٔ درست از آن در راهبرد فرهنگی و هویتی کشور نقش فعال‌تری داشته باشند.و تمام این‌ها یعنی جهت‌دهی به رسانه‌ها برای دفاع از هویت ملی و تمامیت ارضی کشور با ابزار زبان و واژگان.
برای شهدای خلیج فارس؛ از «میرمهنا» تا «مهدوی»
خلیج فارس برای آنکه «فارس» بماند از سال‌ها پیش تا امروز به خون عاشقان زیادی آغشته شده است. از شهید «میرمهنای دغابی» که در روزگار مبارزه با اعراب و استعمارگران هلندی و انگلیسی در جنوب خون پاکش در خلیج فارس ریخت؛ تا شهدای معاصر حسین شوخی، غضنفر قنواتی، هامون، بهرام مزارعی، بیژن گُرد، غلام‌حسین توسلی، نصرالله شفیعی، مجید مبارکی، خداداد آبسالان، مهدی محمدی‌ها، نادر مهدوی و عاشقان دیگری که این پهنه را «فارس» نگه داشتند.اما خط رسانه‌ای دروغ و تحریف، از همان روزگار تا امروز دست از جعل تاریخ برنداشته است. چه آن روزگار که «میرمهنا»ی شریف ما را خطرناک‌ترین دزد دریایی خلیج فارس و دریای عمان نامید و او را درست به همین گونه در دایرة‌المعارف‌های بزرگ دریایی خود معرفی کرد؛ و چه امروز که «نادر مهدوی» قهرمان نبرد دریایی با آمریکا را در رسانه‌هایش «یکی از عناصر درگیری‌های نظامی دههٔ ۸۰ میلادی» معرفی می‌کند، بدون پوشش خبری گسترده یا تحلیلی خاص.حق هم دارند! کشوری که خودش را ابرقدرت و کدخدای دنیا می‌نامد، به رسانه‌ها اجازه نمی‌دهد عامل تحقیر خود را آن هم در یک رویارویی مستقیم و تاریخی، به دنیا معرفی و چهره‌اش را رسانه‌ای کند.
حرف آخر…
اما سخن آخر را از قول هم‌صنف خودمان «نادر ابراهیمی» نویسنده و روزنامه‌نگار می‌آوریم که حق مطلب ادا شود:«سراسر خلیج فارس و جمیع جزایری که در این آب‌های مقدس است، تماماً از آن ما بوده است و تا زمینْ زمین بوده و آسمانْ آسمان و دریا دریا و خدا خدا، از آن ما خواهد بود… جزایر خلیج فارس تماماً متعلق به ایران بوده است. هزاران سال، اصولاً هیچ‌کس نبوده تا ادعایی بر این جزایر داشته باشد!
انتهای خبر/
https://www.babolsarkhabar.ir/?p=13431
