اکنون ۲۴ روز از مهر و موم شدن تنها نماینده ایران در کمیسیون مشترک دریای خزر می‌گذرد؛ اقدامی که می‌تواند تبعات زیست‌محیطی و دیپلماتیک برای کشور داشته باشد، آن‌هم در شرایطی که دیگر کشورهای ساحلی حضور خود را در این نهاد تقویت کرده‌اند.

به‌راستی چه خبر است؛ آیا قدیمی‌ترین پژوهشکده شیلاتی دریای خزر، که سال‌ها مأمن دانش، تحقیق و پاسداری از منابع آبزی این پهنه آبی بوده، اکنون با فشار برخی عوامل قرار است قربانی سودجویی شود و جای خود را به ویلاهای ساحلی بدهد؟ آیا علم و محیط‌زیست باید بار دیگر در برابر منافع کوتاه‌مدت و خصوصی‌سازی بی‌ضابطه، به حاشیه رانده شوند؟

پژوهشگران دریای خزر، روزها را در انتظار می‌گذرانند؛ انتظار برای تصمیمی که قرار است به سرنوشت چند دهه تحقیق و تلاش علمی پاسخ دهد؛ پژوهشکده‌ای که سال‌ها مرکز تحقیقات و نوآوری در شمال کشور بود، اکنون به سکوی انتظار تبدیل شده و از میزهای آزمایشگاهی تنها خاطراتی خاک‌خورده باقی مانده است.

دور از ذهن نیست که عرصه ۱۰/۵ هکتاری محوطه پژوهشكده اكولوژی دريای خزر که مضاف بر قرارگرفتن در اراضی ساحلی و در مسیر و مجاورت مناطق آزاد تجاری استان و جاده‌های مرتبط با آن با ارزش بسیار بالا واقع شده است، قطعا پای سودجویان را به میان بیاورد که حفظ حقوق بیت‌المال در این مقوله، نکته بسیار حساس و ضروری است و می‌بایست از سوی دستگاه قضا با حساسیت و جدیت، دنبال شود.

در پی مهر و موم تنها پژوهشکده اکولوژی دریای خزر؛ این مرکز که با هدف ارتقای امنیت غذایی کشور و حفاظت از آبزیان خزر در سال ۱۳۶۶ تاسیس شد، بعد از ۳۷ سال فعالیت پژوهشی، تحقیقاتی و راهبردی امروز، در آستانه نابودی است.